به طورکلی وقتی به ورزش هوازی مانند پیاده روی، دویدن، دوچرخه سواری و... می پردازید بهتر است توسط هدفن به موسیقی پر انرژی گوش بدهید؛ اگر این تمرینات را توسط دستگاه های هوازی مانند تردمیل یا دوچرخه ثابت انجام می دهید، گوش دادن به موسیقی ضروری تر است؛ زیرا وقتی در یک فضای بسته ورزش می کنید محیط تنوع کمتری دارد و ممکن است این شرایط خیلی زود شما را خسته و دلزده کند.تحقیقات نشان داده موسیقی به 4 روش به ورزشکار یاری می رساند که فعالیت ورزشی خود را بهتر انجام بدهد.

1- موسیقی یک محرک شناخته شده که برانگیختی ایجاد می کند یا مانند داروی مسکن موجب آرامش می شود که در حالت دوم برای کاهش اضطراب مفید می باشد. برخی از آثارهای کلامی و موسیقی های حماسی حس رزم آوری به وجود می آورند و اعتماد به نفس ورزشکار را افزایش می دهند.

2- موسیقی توجه ورزشکار را از گذر زمان دور کرده و سبب می شود فرد احساس خستگی نکند؛ به همین علت دوندگان و ورزشکاران ورزش سه گانه، از آن به عنوان یک محرک استفاده می کنند و به این مسئله بسیار جدی می نگرند.

3- ورزشکار به وسیله موسیقی می تواند حرکات ریتمیک انجام بدهد و با هماهنگ شدن با ریتم موسیقی حرکات سریع تری داشته باشد. در واقع گوش فرادادن به موسیقی بازدهی بدنی فرد را افزایش می دهد و موجب موفقیت بیشتر خواهد شد.

4- معمولا ریتم موسیقی از مهارت های فیزیکی انسان الگوبرداری شده است و به مهارت بیشتر و اجرای بهتر کمک می کند. گوش دادن به موزیک متناسب کیفیت حرکات تمرینی را بالا می برد.

تحقیقات جدید در این زمینه مشخص کرد، اغلب مردم بلافاصله به محرک های موسیقی واکنش نشان می دهند و هماهنگ شدن با ریتم موسیقی از نهفته ترین تمایلات بشراست. ملودی و هارمونی موسیقی بر کنش و واکنش ها و حالات روحی شنونده تاثیر گذار است و حرکات بدنی وی را شکل می دهد.

اصوات ریتمیک به خلق حرکات موزون و ریتمیک منجر می شود و ایجاد برانگیختگی می کند. بدن انسان به واسطه یک سری فاکتورهای موسیقیایی درونی به محرک موسیقی پاسخ می دهد؛ در واقع بدن با ریتم موزیک همراه می شود و ارتباط بر قرار می کند که البته میزان این ارتباط با موسیقی های مختلف، به فرهنگ فرد نیز بستگی دارد.

فرهنگ و طبقه اجتماعی هر فرد تعیین می کند به چه نوع موسیقی بیشتر واکنش نشان بدهد و از چه موزیکی لذت ببرد. همان طور که می دانید اکثر اقوام از جمله ترک ها، کردها و مردم جنوب کشورمان که موسیقی آن ها به موسیقی بندری معروف است، به موسیقی محلی خود واکنش سریع نشان می دهند و می توانند با آن به اجرای حرکات موزون و رقص بپردازند؛ البته مشاهدات قبلی و آموزش نیز در این زمینه نقش دارد؛ ولی فرهنگ و سواد موسیقیایی در ذائقه موسیقیایی فرد بسیار تاثیر گذار است.

موسیقی منبع الهام و انگیزش انسان محسوب می شود و هر انسانی باید متناسب با ذائقه موسیقیایی خود به موسیقی گوش بدهد تا از آن لذت ببرد و بتواند به محرک های آن واکنش نشان بدهد. سلیقه موسیقی بسیار شخصی است و باید به آن احترام گذاشته شود.

در هنگام انجام فعالیت های بدنی به موسیقی گوش بدهید که برای شما تحریک کننده باشد و برانگیختگی ایجاد کند. لزومی ندارد در این مورد سخت گیر باشید یا بخواهید سلیقه موسیقی خود را به دیگران تحمیل کنید یا در این مورد به تقلید بپردازید. موسیقی نشاط آور که با ذائقه فرد هماهنگ باشد، وضعیت روحی و روانی نامطلوب را از میان برده و انسان را سر ذوق می آورد. بسیاری از روانشناسان و روان کاوان از موسیقی برای هیپنوتیزم و آرام بخشی به بیماران کمک می گیرند. موزیک را می توان به روش هیپنوتیزم در ذهن فرد حک کرد تا با شنیدن آن به صورت ناخودآگاه حرکات از پیش تعیین شده ای را اجرا کند؛ بعضی از ورزشکاران از این روش استفاده می کنند.

موسیقی متنوع وجذاب ورزشکار را به شور و هیجان آورده و مصمم می کند. مثلا اگر فردی با سرعت 4 کیلومتر در ساعت بر روی تردمیل راه می رود با گوش دادن به یک موسیقی تند و همراه شدن با آن می تواند به راحتی سرعت خود را به 5 الی 6 کیلومتر در ساعت برساند.بهتر است ضرب آهنگ موسیقی با ضربان قلب ورزشکار هماهنگ باشد. خوشبختانه اغلب دستگاه های مدرن امروزی هم مجهز به سیستم پخش موسیقی توسط USB یا MP3 هستند و هم ضربان قلب ورزشکار را نشان می دهند.

ضربان قلب کاربر نباید به بیش از 90 درصد حداکثر ظرفیت خود برسد. برای محاسبه حداکثر ظرفیت ضربان قلب خود عدد سن را از عدد 220 کم کنید. حاصل این تفریق معمولا بین عدد 200 تا 150 است. افراد در هنگام ورزش هوازی به روش تناوبی، وقتی بیشترین کالری را از دست می دهند که ضربان قلب آنان حدود 70 درصد حداکثر ظرفیت باشد. چون در هنگامی که ضربان قلب به بیش از این عدد می رسد شدت تمرین برای فرد بسیار بالا است و خوب نمی تواند تنفس کند و در اصطلاح از نفس می افتد. در ورزش هوازی اکسیژن فاکتور بسیار مهمی است که نتیجه تمرین و چربی سوزی به آن بستگی دارد. در حین انجام تمرینات هوازی هرگز نباید فشار تمرین آنقدر زیاد باشد که نتوانید حرف بزنید.