برای اینکه بدانیم دچار افسردگی هستیم یا خیر، باید ابتدا نشانه های افسردگی را بشناسیم. افراد افسرده معمولا صبح ها بیشتر از بعد از ظهر ها احساس خستگی و کسالت می کنند. از زندگی خود لذت نمی برند. با کاهش ناگهانی وزن یا اضافه وزن مواجه می شوند. بی خوابی یا خواب آلودگی مداوم دارند. همیشه خسته و بدون انرژی هستند. احساس گناه و بی ارزش بودن می کنند. بسیار کند یا شتابزده هستند. قدرت تمرکز و تصمیم گیر ندارند. به مرگ و یاحتی خودکشی می اندیشند.

اگر بیش از 5 مورد از گزینه های بالا را در خود سراغ دارید بی شک دچار افسردگی شدید هستید. افرادی که دچار افسرگی هستند، پیش از هر کاری می بایست با یک روانشناس مشاوره کنند و اغلب روانشناسان به ایشان ورزش را توصیه می کنند. چون ورزش یکی از روش های مهم درمان افسردگی است. روانشناسان معتقدند ورزش به طور چشمگیری علائم افسردگی را کاهش می دهد. حتی ورزش بیش از داروی سرترالین در درمان افسردگی موثر است. تعدادی از محققان به این تنیجه رسیدند که ورزش از ابثلا به بیماری افسردگی نیز تا حد زیادی پیشگیری می کند.

البته ثابت شده تمرینات هوازی با شدت کم، بیش از تمرینات قدرتی در این مسئله تاثیرگذار است. بنابراین کسانی که از افسردگی رنج می برند بهتر است هر چه زودتر به انجام ورزش های هوازی مانند شنا، دو، دوچرخه سواری و... بپردازند. فعالیت بدنی سبب بالا رفتن سطح آمادگی جسمانی، اعتماد به نفس و احساس مثبت در اشخاص می شود.

علاوه بر این با افزایش تحرک هورمون هایی در بدن ترشح می شوند که خلق و خوی بیمار را بهبود می بخشند. اما مشکل اینجاست که اغلب بیماران مبتلا به افسردگی شدید، تمایلی به خارج شدن از منزل و حضور در اماکن عمومی ندارند. پس برای شروع درمان بهتر است امکانات ورزشی را به منزل خود ببرند.

دوچرخه ثابت، یکی از کم جاگیرترین و مقرون به صرفه ترین دستگاه های ورزشی است. به همین علت آن را به این گونه افراد توصیه می کنیم. ضمن اینکه کار با این وسیله بسیار راحت است و با آن می توان ورزش سبک انجام داد.

افرادی که دچار افسردگی هستند، می توانند روزی 30 دقیقه با دوچرخه ثابت کار کنند و به تدریج این زمان را افزایش بدهند. با رکاب زدن بر روی دوچرخه ثابت ضربان قلب بالا می رود و تنفس کاربر سریع تر و عمیق تر می شود. به این ترتیب اکسیژن تازه به بافت های همبند می رسد. متابولیسم بدن افزایش پیدا می کند. همه ی این ها علائم بیماری را کاهش می دهند.

وقتی برای یک فرد افسرده دارو های زیادی تجویز می شود، این دیدگاه را به او اطرافیانش می دهد که بیماری او بسیار سخت است. ولی ورزش درست برعکس عمل می کند. افراد با ورزش به باور سلامتی نزدک تر می شوند. البته درمان دارویی برای اغلب این بیماران ضروری است و در صورت تجویز پزشک حتما می بایست از آن استفاده کنند. اما باورزش روند درمان تسریع می شود و بیمار می تواند زودتر داروهای خود را به حداقل برساند.

ورزش باید به شکل گسترده به عنوان بخش مهمی از پروسه درمان افسردگی و اختلالات اضطرابی برای مریض تجویز بشود.

در واقع ورزش درمانی، مکمل دارو در مانی است. کار با دوچرخه ثابت بر روی سیستم انتقال دهنده عصبی در مغز تاثیر مشابه داروهای ضد افسردگی را دارد و به بیمار کمک می کند، رفتار های مثبت را در خود از نو بسازد. درمان های دارویی به طور موقت بیماری افسردگی را متوقف می کنند اما با قطع دارو بیمار دوباره دچار علائم بیماری می شود. اما آنچه ورزش برای بیمار به ارمغان می آورد درمانی همیشگی است.

توصیه می کنیم بیماران مبتلا به افسردگی پس از مدتی در کنار ورزش با دوچرخه ثابت از منزل خارج بشوند و پیاده روی بکنند. پیاده روی در کنار کار با دوچرخه ثابت روند بهبود را چند برابر افزایش می دهد. تعامل با فضای بیرون و سایر افراد برای این بیماران ضروری است.