در گذشته های دور ماشین هایی ساخته شده بود که با نیروی حیوانات به حرکت درمی آمدند یا برای شکنجه زندانیان به کار می رفت و امروزه به دستگاه ورزشی تبدیل شده است که با آن می توان تمرینات هوازی انجام داد. اولین استفاده از تردمیل به 4000 سال قبل بازمی گردد؛ از سال 1920 تردمیل ها برای کار مورد استفاده قرار گرفتند. زمانی تردمیل دستگاهی بود که حول یک محور عمودی می چرخید و سطل آب را از چاه بیرون می کشید؛ نیروی محرک آن از یک گاو قوی هیکل به دست می آمد و گاهی حتی انسان ها این کار را انجام می دادند.

یک مهندس انگلیسی در سال 1818 نوعی تردمیل برای زندانیان طراحی کرد که با آن می توانستند گندم، جو و ذرت را آسیاب کنند. زندانی ها مجبور بودند ورزانه بیش از 10 ساعت بر روی مکان ثابت که همان تردمیل بود راه بروند تا غلات آرد بشوند؛ در واقع استفاده از این ماشین به نیروی انسانی بیش از حدی نیاز داشت.

بالاخره در قرن نوزدهم استفاده از تردمیل به عنوان یک وسیله کار ممنوع شد؛ از همان زمان مردم به تردمیل به عنوان یک وسیله ورزشی فکر کردند، در آن سال ها باشگاه های ورزشی دایر بود و می شد از این دستگاه برای دویدن در سالن های ورزشی استفاده کرد.ورزش در باشگاه ها کاری بود که فقط قشر مرفه جامعه به سراغ آن می رفتند؛ در واقع مردم معمولی در زندگی روزمره کارهای دشوار زیادی داشتند که انجام بدهند و نیازی نبود به باشگاه ورزشی بروند؛ در آن زمان بیشتر حمل و نقل ها توسط دوچرخه یا اسب صورت می گرفت و در زندگی روزانه مردم عادی به اندازه کافی فعالیت بدنی داشتند.

به هر حال تردمیل پیشرفت کرد؛ این دستگاه از تخته های چوبی باریکی تشکیل شده بود که حول دو استوانه می چرخیدند و تا سال 1930 به همین شکل باقی ماند؛ پس از آن تخته ها جای خود را به تسمه های پارچه ای محکمی دادند و دستگیره هایی نیز به دستگاه اضافه شد که کاربر می توانست در حین تمرین برای حفظ تعادل خود از آن استفاده کند.

در سال 1952 برای نخستین بار یک پزشک برای معاینات تنفسی و قلبی این دستگاه را به کار گرفت. در سال 1969 برای اولین بار تردمیل خانگی طراحی و تولید شد؛ افراد می توانستند با این دستگاه در محیط محدود منزل خود مسافت زیادی را راه بروند یا بدوند.در همین سال ها دانشمندان پی برده بودند کسانی که در هفته 5 جلسه به مدت 8 دقیقه بر روی تردمیل راه می روند در مقایسه با سایرین شرایط فیزیکی و ذهنی بهتری دارند.مخترعین و دانشمندان تلاش می کردند تردمیل را به گونه ای بسازند که ارزان قیمت باشد و مردم عادی قدرت خرید آن را داشته باشند.

در سال 1999 یک ویژگی منحصر به فرد به تردمیل اضافه شد که آن میز کار بر روی دستگاه بود؛ هدف از این کار بهبود شرایط ذهنی، فیزیکی، از بین بردن عقب ماندگی، چاقی و افزایش هوشیاری کاربر بود.امروزه پس از 4000 سال تردمیل رشد زیادی داشته و به یک دستگاه ورزشی خانگی تبدیل شده است که توسط نیروی برق کار می کند. تردمیل های برقی همان تردمیل های موتوردار هستند و کاربر دیگر مجبور نیست با نیروی پا و وزن خود تسمه را به حرکت در بیاورد.

این دستگاه ورزش را برای همه اعضای خانواده قابل دسترسی کرده است. تردمیل های مدرن امروزی امکانات بی شماری از جمله اتصال به بلوتوث، برنامه های از پیش تعریف شده در حافظه، نشانگر ضربان قلب، قابلیت تنظیم شیب به صورت برقی یا دستی، قابلیت تاشوندگی، نصب با جک گازی و یا جک برقی، پخش موسیقی، انواع ضربه گیر، اسپیکر و... دارند.

تردمیل در منزل، محل کار و باشگاه ورزشی مورد استفاده قرار می گیرد و طرفداران زیادی را به خود اختصاص داده است. تردمیل دستگاه هوازی تطبیق پذیری است که برای لاغری، کاهش وزن، تناسب اندام، عضله سازی، بهبود دستگاه تنفسی و بهبود وضعیت قلبی- عروقی بسیار موثر می باشد. هر کس می تواند تردمیل مناسب با وزن و شرایط بدنی خود را انتخاب کرده و روزانه آن را مورد استفاده قرار بدهد.